Danas je pred Specijalnim sudom u Beogradu nastavljeno suđenje Miroslavu Miškoviću i drugim optuženima zboh krivičnog dela poreske utaje. Danas je odbrana Miroslava Miškovića, iznosila primedbe na najnoviji dokaz Tužilaštva, a to je presuda Upravnog suda Srbije kojom je Upravni sud odbio tužbu i potvrdio prvostepena i drugostepena rešenja Poreskih Uprava Beograda iz 2013. godine.
Branilac Miroslava Miškovića ,advokat Tomanović je naglasio da u sudnici Krivičnog veća u predmetu protiv Miroslava Miškovića ne sme biti mesta onim dokazima koji su sami po sebi protivni Ustavu i opšteprihvaćenim pravilima međunarodnog prava. Advokat je posebno ukazao da dokazi koji potiču od organa uprave, a na žalost i presuda Upravnog suda, se zasnivaju na retroaktivnoj primeni prava, s tim što prvostepeno i drugostepeno rešenje poreskog organa čak precizno citira i navodi i naziv zakona koji je donet tek dve godine nakon spornog događaja i citara stavove Ministarstva finansija koji su vrlo precizni da se ne odnose na 2008. godinu, kada je navodno bila sporna transakcija, već koji se isključivo odnose na događaje dve godine nakon predmetne transakcije kada je donet novi zakon.
Advokat Tomanović je posebno citirao presudu Upravnog suda u kojoj je pokazao da Upravni sud radi nešto zbog čega su mnogi ljudi pred srpskim pravosuđem odgovarali za falsifikat, a to je da Upravni sud navodno citira i navodi da citira član zakona koji važi do 2008. godine, a kada se uporedi taj zakon iz 2008. godine vidi se da Upravni sud uopšte ne citira taj zakon već citira zakon koji je donet dve godine nakon toga, dakle 2010. godine, a prikazuje u svojoj presudi da citira zakon donet dve godine pre toga.
Nazivajući da je to uvođenje retroaktivnosti u krivičnom postupku, advokat je posebno ukazao da u presudi Upravnog suda se čak podržavaju prvostepena i drugostepena odluka poreskog organa koji vrlo precizno retroaktivno primenjuju zakone, to jest na spornu transakciju iz 2008. godine, primenjuju propise koji su doneti tek dve godine nakon toga, i to 2010. godine i tumačenja Ministarstva finansija koja su doneta takođe na osnovu novog zakona i koja se bave razmatranjem situacija i tumačenjem propisa koji su doneti dve godine nakon sporne transakcije.
Posebno se advokat zadržao na činjenici da i presuda Upravnog suda citira autentično tumačenje Skušpštine Srbije. Advokat je naglasio da je Skupština Srbije većinom glasova glasala da se propisi imaju tumačiti tako da je 2008. godine firma sa Holandskih Antila imala poresku obavezu.
Tužilaštvo je u jednom momentu prekinulo Tomanovića ukazujući da to uopšte nije dokaz i sud je na to takođe ukazao da nikada nije izvelo taj dokaz, međutim advokat Tomanović je objasnio da autentično tumačenje nije dokaz, da je autentično tumačenje izvor prava i taj izvor prava je sud koristio u svojoj presudi i na osnovu tog izvora prava, autentičnog tumačenja, je osudio prethodno Miroslava Miškovića, Sudija je tada rekla da je ona samo spomenula to tumačenje. Na to je advokat Zdenko Tomanović podsetio sudiju da je na stranici broj 961 presude, sudija vrlo precizno navela da je odluku donela uz uvažavanje stavova najviših državnih organa Republike Srbije, a onda je citirala kao stavove najviših državnih organa Republike Srbije upravo odluku Skupštine Srbije, odnosno autentično tumačenje. Istovremeno je advokat Miroslava Miškovića naglasio da retroaktivnim propisima, ko god gda ih je doneo, nema mesta u krivičnoj sudnici. Da ne može biti izvor prava ni za Upravni sud, a ni za Krivični sud tumačenje mrtvih propisa jer je Skupština Srbije dala sebi za pravo da tumači propise koji su prestali da važe šest godina pre tog tumačenja i time je Skupština Srbije stvorila uslove da se na osnovu naknadne pameti države proglase odgovornim za poresku obavezu lica koja u vreme te navodne poreske obaveze, dakle šest godina pre toga, uopšte nisu imali ni predstavu o tome niti bilo koje usmerenje od strane državnog organa da se radi o poreskoj obavezi. Advokat je posebno ukazao na brojne odluke međunarodnih institucija, posebno evropskih sudova, koje su potpuno jasne, da autentično tumačenje u odnosu na jedan postupak, u odnosu na jedno lice dok traje suđenje se smatra direktnim vršenjem pritiska od strane Parlamenta na rad suda. To je uostalom, kako kaže advokat Tomanović, i Apelacioni sud prihvatio i u svojoj presudi potvrdio.